Pryszczarek heski

Dorosły owad, długości około 3 mm, barwy ciemnoszarej, jest podobny do komara. Larwy mają ciało długości do 3 mm, kształtu wrzecionowatego, barwy żółtawej lub zielonkawej. Biała poczwarka jest zamknięta w bobówce długości 4-5 mm, kształtem i barwą podobnej do nasienia lnu. Zimuje larwa w bobówce. Muchówki latają w końcu kwietnia lub w maju. Samice składają jaja na dolnych liściach zbóż jarych. Jedna samica składa przeciętnie 50 jaj barwy jasnoczerwonej. Wylęgłe larwy wędrują pod pochwą liściową do pierwszego lub drugiego kolanka i osiadłszy na źdźble wysysają z niego soki. Przepoczwarczają się w pobliżu podstawy źdźbła. Lot muchówki pokolenia letniego odbywa się w sierpniu. Samice składają jaja na oziminach. Larwy wylęgają się we wrześniu i wysysają soki z młodych roślin. W listopadzie schodzą do gleby, gdzie zimują w bobówkach. Zaatakowane młode rośliny zbóż, zarówno jarych (wiosną), jak i ozimych (jesienią), są zahamowane we wzroście, mają źdźbła zgrubiałe, żółkną i zasychają. Źdźbła roślin uszkadzanych po wykłoszeniu łamią się u podstawy lub są powyginane. Kłosy tych roślin są słabo wykształcone lub zbielałe. Szkody wyrządzane przez pryszczarka zależą od fazy rozwojowej, w której rośliny zostały zaatakowane. Młode rośliny przeważnie giną lub wydają źdźbła boczne o słabych kłosach. Bardzo szkodliwe jest zaatakowanie źdźbła głównego, które nie wytwarza wtedy kłosa. Silnie uszkodzone oziminy giną najczęściej w jesieni lub w zimie. Zapobieganie i zwalczanie. W latach, w których pryszczarek pojawia się masowo, trzeba przede wszystkim opóźnić siew zbóż ozimych. Zboża jare muszą być wysiane wcześniej i w oddaleniu od atakowanych ozimin. Ścierń należy głęboko przyorać. Oziminy opanowane przez pryszczarka heskiego należy wzmacniać wiosną przez saletrowanie. Zwalczanie chemiczne zalecane jest tylko na życie. W tym przypadku stosowaćmożna Metation E-50 lub Owadofos płynny 50 w dawce 1 i/ha lub zaprawianie Zaprawą nasienną GT (250 g/100 kg ziarna).